Help, heb me laten verleiden!

Vorige week heb ik me voor het eerst van m’n leven laten verleiden door de goedkoopte en een kerstboom gekocht bij de Aldi. Niks mis mee, een echte Nordman, mooi vol en hij ruikt lekker. Zes euro goedkoper dan bij de reguliere kerstboomverkoper.

Maar oh, wat mis ik de warmte van het “kerstboom halen verhaal”!

Het kijken en vergelijken.

Van de ene boom naar de ander lopen.

Aarzelen, talmen en tenslotte zeker weten dat je de allermooiste hebt uitgezocht.

De lamme arm en verkleumde vingers omdat je er anderhalve kilometer mee naast je fiets hebt lopen zeulen.

Het afzien, om je gezin blij te maken.

En natuurlijk het prettige gevoel dat je met je koop een bijdrage hebt geleverd aan de plaatselijke middenstand. De zij blij, ik blij ervaring. Spijt, spijt, spijt.

Maar ik moet het er mee doen.

Hij stond tot nu nog even gezellig in de tuin.

Maar sinds gisteren is tie binnen.

Totdat ik ergens rond één  januari bedenk dat een versierde spar in huis een gek zicht is.

Maar dan is het alweer tijd voor de goeie voornemens.

De depressieve keuken

Als je even niet oplet, heb je in no time een depressieve keuken.

Je wilt de etensboel in de afwasmachine stoppen, je ontdekt dat  je die gisteren vergeten bent aan te zetten, en je was toch al moe. Dan kom je dit dus tegen als je de volgende morgen koffie wilt zetten.

Beetje zorg en aandacht doet wonderen.

Alles afgewassen en  lege potjes naar de glasbak. Peertjes opgegeten, die waren “aan de datum” . Daarna doekje met cif over het aanrecht, sop-lap over het muurtje, raam en vensterbank. Dat ziet het er al heel anders uit.

Omdat je van schoonmaken zin krijgt in schoonmaken, de vriezer ontdooit (duurde even) en een deel van de inhoud verwerkt tot jammetjes. De koelkast schoongemaakt en geïnspecteerd op potjes die over de datum waren. Zo, dat ruimt op! Vloertjes gedweild en  

die halflege vriezer is nu  gevuld met gourmetpakketten, verse cranberries en ijs. Die zijn nu in de aanbieding en ik hoef voor de kerst geen winkel meer in.

niets vermoedend.

foto internet

Ga ik halverwege het eten 'even' naar de keuken, zogenaamd om het zout te halen. En terwijl nog loop te zoeken naar de pepernoten, (de echte daar ben ik gek op), hoor ik ze lachen en fluisteren.

 Ik heb niks in de gaten, verzamel handenvol kruid- en pepernoten in een zak en bonk lekker hard op de deur. Dan een flinke handvol graaien en de deur opengooien. Maar voordat ik iets kan doen word ik van twee kanten bedolven onder de kruid-noten!

Hadden ze het zakje dat op een kastje lag gevonden en stonden ze strategisch opgesteld om mij te bekogelen. Grabbelen op de gang hier dit jaar! Gelukkig had ik daar vandaag nog even stof gezogen.  

;-)