Een paar weken geleden had ik vier vriendinnen
uit Amsterdam te gast. Het was gezellig om weer eens samen bij te kletsen. Iedereen
had iets lekkers voor het eten gemaakt en meegenomen. Zo hadden we heerlijke griesmeelcake, verrukkelijke
pastasalade, linzensoep en fruit.
Mmmm! Prima, ze mogen vaker komen.
En niet alleen voor het eten.
Heet leukst was namelijk dat ik door hun bezoek m’n eigen omgeving weer
heel anders ben gaan zien.
Dat begon al toen we met z’n allen naar het strand reden. De Amsterdammers
waren diep onder de indruk van alleen al de tocht er naar toe: “Wat een mooie
weg en wat is het hier rustig en stil.” (Gewoon over Grijpskerke.) En: “Wat een heerlijk bos, en een prachtig kasteel!
(West-Hove).
Ja, we wonen hier mooi in Zeeland, ik weet het, maar het went kennelijk.
De mooiste perspectiefwisseling kreeg ik echter toen we weer bij mij thuis
in de achtertuin aan de maaltijd zaten.
Hoewel we de tuin ooit aangeschaft hebben als een plek voor de kinderen om lekker
in kunnen ravotten en voor ons zelf om fijn in te kunnen zitten, was ik dat in de loop van de
tijd een beetje vergeten. Mijn Über-ich was namelijk in conflict met de staat van het onderhoud. Ik zag alleen nog maar wat er
allemaal moest gebeuren.
Het onkruid, het (alweer) pierige gazon, de kapotte schutting, en de ook
dit jaar weer vergeten snoeibeurt van de bessen en de hibiscus.
Maar De Amsterdammers zagen het allemaal heel anders.
Ze prezen het zitten in de zon, de vogels, de stilte en de weelderige groene
omgeving. “En wist ik wel hoe nuttig de on-gesnoeide klimop was voor de bijen
en de vogels?” “Hoeveel insecten er op Robbertskruid
en ander onkruid af komen?” “Dit was gewoon een tuin was met biodiversiteit!”
Hun kijk herinnerde er mij weer aan wat werkelijk belangrijk is:
Genieten en samen delen.
Dank daarvoor meiden!
Ondertussen heb ik toch het onderhoud weer opgepakt. Want het blijft hier
wel Zeeuwse klei ee? Als je niks doet staat er over tien jaar een bos en dat
hoeft nou ook weer niet. De schutting is gesnoeid, het gras tussen de tegels
verwijderd, graskantjes afgestoken, gazon opnieuw bemest, onkruid gewied, en de
oude bloemen van de hortensia’s weggeknipt. De bessenstruik is een beetje opgebonden en voorzien van een
vogelnet.
Kortom, het kan er weer best mee door. Geen bloemenparadijsje maar gewoon:
Goed genoeg.
