Tuintherapie

Iedere dag een uurtje in de tuin werken schijnt HET geheim te zijn van je droomtuin. Bij mij komt het daar nooit van. Ten eerste regent het soms. Ten tweede heb ik daar gelukkig geen tijd voor. Maar afgelopen week heb ik me er toch aan gewaagd. Even tussendoor dooie bladeren uit de maagdenpalm geharkt, onkruid gewied en ieniemienie zaailingen van  boompjes uitgespit. (Die komen hier ieder jaar weer op, is het enige nadeel van naast een kerkhof wonen.) Daarna de M.M. bak gewied en (voorzichtig beschadig het worteldoek niet!) omgespit en geharkt. Ik zag daarbij geen één zevenblad-worteltje, dat geeft moed. 

De aarde was nog koud maar ik kreeg zaaikriebels.  Zin in de toekomst. Tuinieren is heilzaam voor me. Na en uurtje weet ik weer dat slecht weer niet bestaat,  krijg ik het lekker warm, hoor ik de vogeltjes en ontdek ik dat ik niet alleen ben in de tuin. De existentiële zinloosheid die al vanaf begin januari om me heen hangt is aan het wijken. En had ik al verteld dat we (?!) hier een nieuw hout-hok hebben gemaakt?