Lusthof:


sleutelbloem

Het zoemt en gonst

gelukkig maar want de abrikozenjam is op.

Romantisch hekje

Krentenboompje in bloei

soms plukken we wat uit de tuin

Of uit de berm

En misschien wordt ik zelf nog wel s een hommel..

groetjes!

tuinjournaal

Tuinjournaal

Ik heb ‘m hoor!

De handgazonmeststrooier.

Nu al de investering van het jaar! Ik heb lang geaarzeld, want het is toch weer een apparaat in je schuur die je maar drie keer per jaar gebruikt. Maar handig!

Geen ingewikkelde rekensommen. Niet met een zak of schaal op je arm naar de grond turen op zoek naar waar nog niks ligt.

Gewoon het bakje vullen, tien keer heen en weer over de grasmat lopen en klaar. Natuurlijk moet je wel opletten dat je de baantjes niet overlapt. Of dat gelukt is weet ik over een paar weken.

Vrijdagavond, na het lekkere warme weer, ging ik er mee aan de slag.

Gras moet je nooit bemesten als het nog nat is. Dan lost er namelijk iets van de meststof op in het water dat aan de sprietjes hangt. Eenmaal opgedroogd onttrekt dit water aan de bladcellen en krijgt je gras een bruine kleur.

Op een droge grasmat rollen de korrels netjes op de grond. Dauw en regen lossen daarna de mineralen in de korrels langzaam op, zodat deze zich, via het bodemwater, aan de negatief geladen ionen van de klei kunnen hechten. (Ja ja ik weet waar ik het over heb.)

Ondertussen zit ik iedere morgen, met m’n ontbijtkoffie, te genieten van de narcisjes die ik onder de pruimenboom heb geplant. Het geeft de tuin net even wat structuur en diepte, en een heerlijk landelijke uitstraling.

Zo mooi, dat ik bedacht dat dit feest wat langer mag duren. Daarom wilde ik nog wat april/mei bloeiers onder het boompje zetten.

Dat mocht niks kosten, want door de aanschaf van de zaaimachine en vanwege nog een paar redenen was het geld op en de maand nog niet om. Daarom heb ik wat plantjes uit de voortuin uitgegraven en overgezet.

Bijkomend voordeel was dat ik nu geen keuzestress had. Ik moest het doen met wat er was.

Het werden twee violette papavers, een akelei, en een recht opgaande lichtpaarse bloeier waarvan ik de naam niet weet.

Dit alles zal dan in mei doorweeft worden met bloeiend gras en pinksterbloemen, want die staan er al.  En hey, ik vind net nog een zakje margietenzaad!

Gardening is cheaper then therapy. And you get tomatoes!

OUD?

TWEE KEER PER DAG AAN EN UITZETTEN.

Net als tandenpoetsen. Daar blijft je laptop gezond van kreeg ik gisteren te horen.

Vroeger, heel lang geleden toen mijn moeder nog leefde en een jaar of tachtig was, lag er steevast een hamer, een brief of een apparaat op tafel als we op bezoek kwamen. Dat was om te helpen herinneren dat er iets moest gebeuren wat ze zelf niet meer kon en waar wij dan bij moesten helpen.

Ik ben nog lang geen 80 maar ik spaar nu al karweitjes op voor als ze komen.  Meestal iets met de computer. Daar zit weer een vreemd soort virusscanner op.  En weer heb ik geen idee hoe ik daar aan kom.  De Wi-Fi valt voortdurend  van het apparaat.  En allemaal heel normale sites zijn geannuleerd. 

Hopelijk komt het vandaag weer goed.

Net als ik toen hebben zij er nu meestal geen zin in....

Klooster 2

Klooster 2

De community is een ander verhaal. Men wil met verschillende mensen, die mekaar niet hebben uitgezocht een gemeenschap vormen. Lijkt me niet makkelijk. Want al die mensen hebben hun eigen kwaliteiten, eigen-aardig-heden en onhebbelijkheden.

Daarom, en om de groepsdynamiek beetje in te tomen, zijn er een heleboel ongeschreven regels en gewoonten. En een druk programma van vieringen.

Vieringen waarin o.a. het mysterie ‘ik en de ander’ in beeld wordt gebracht. Een belangrijk onderdeel van de vieringen is de stilte. Geen stilte waarbij je in jezelf gekeerd bent. (niks mis mee.)

Maar een gezamenlijk stil zijn binnen het (geritualiseerde) gesprek tussen voorgangers en gemeente. Een stilte die de  ruimte tussen ik en de ander zichtbaar maakt.

Tijdens de maaltijden gaan de gesprekken op een informele manier door.

Maar pas op! Ook hier; strikt op tijd en uur. Als je niet oplet rammel je van de honger als je van tafel gaat.

Na het eten ruim je met z’n alle af en dek je, gezamenlijk, chaotisch, voor de volgende maaltijd. Tafelkleden worden dan, als ’t niet al te erg is, met een stoffertje schoongeveegd. (Tis een mannengemeenschap he, die vinden het al gauw goed genoeg, ik zou ze in de was gooien.)

Daarna heb je een paar uurtjes vrij of is het alweer tijd voor een rondleiding en  koffiedrinken. Je bent in dat klooster de godganse dag bijna geen moment alleen. Het is spiritualiteit waarbij je steeds hinderlijk door de ander wordt gestoord. Maar het werkt. Ik vond het een indrukwekkende ervaring. 

Door het voortdurende appel van  de gemeenschap verander ik van een ‘ik’ in een ‘jij’.

Transformatie? Als ik terug rij valt het me op dat alle huizen hun eigen voordeur hebben. Beschermt tegen weer en wind. Maar ook tegen de buren...  

Klooster.

Het klooster suddert nog een beetje na.  

Ik was bij de Norbertijnen in de abdij van Berne. De orde van de Norbertijnen probeert te leven vanuit twee pijlers: armoede en community. 

Eerst maar over de armoede. Toen ik de poort inliep (ik voelde me als die jongen uit de Mars reclame uit de jaren 90, maar ik had geen Mars, dus ik belde gewoon aan), zag ik daar nog niks van. Het gebouw is eeuwenoud, zit goed in de verf en ligt in mooie parkachtige tuin.

De armoede is dus niet meteen zichtbaar, maar ze is er wel.

Ze is te zien in de kleding van de vaste bewoners.  Die is van het soort: ‘nooit hoeven nadenken over wat je aantrekt en one size fits all’.

Daarnaast aan  de inrichting van de gastenkamers. Alle meubels kwamen overduidelijk van de kringloopwinkel. Sommige kamers waren verassend creatief en leuk ingericht. Die van mij was meer van het soort: “hier kunnen we nog wel wat neerzetten”. Maar het voldeed en ik voelde mij er in thuis.  Twee makkelijke stoelen, een bureau, een kast en een tafeltje. Meer heeft een mens niet nodig toch?

En tenslotte aan de maaltijden. Die doen denken aan de betere keuken van de jaren zestig. Voor wie dat heeft meegemaakt: geen pakjes en zakjes en voorgesneden groente. Dat is maar duur en ongezond. Geen exotische producten. Gewoon aardappels groente en een vleesvervanger of stukkie vlees. Van wat over is aardappelcroquetjes maken voor de zondag.  Als toetje yoghurt met wat fruit en een schepje suiker. Niet duur en je krijgt alles binnen wat je nodig hebt.

Voor de zondag iets met room, eiwit en Cointreau.  Handig, zo’n pij.