Heimat

Heimat...

Farm Near Duivendrecht, in the Evening by Piet Mondrian. Bron: wikipedia

Dat dunbevolkte gebied van de buurtschappen rondom Winterswijk, misschien is dit zelfs wel het best bewaarde geheim van Nederland...

Zodra je de deur uit bent  begint het feest. In de bermen groeien sint janskruid, boerenwormkruid, varens, kleine springbalsemien, kattenstaart en wilde leeuwenbek. En overal zijn slingerende landweggetjes en zandpaadjes waar je heerlijk op kunt fietsen.

  Het is, alsof er hier ooit een groot bos was, waar stukjes in open gekapt zijn om weilanden en akkertjes aan te leggen. Coulisselandschap of kampenlandschap noemt men dat.

Ik vind het moeilijk te omschrijven, maar dit landschap lijkt te beantwoorden aan een diep oer-verlangen. Een verlangen naar hoe het hoort te zijn. een gevoel van thuiskomen.

Verspreid in dat landschap liggen de mooie oude Saksische hallenhuisboerderijen. De meesten nog gewoon in bedrijf.

Omdat het landschap licht glooiend is en de boerderijen een laag dak hebben -soms begint de dakgoot al op anderhalve meter- liggen ze echt “verdoken tussen de graan- en maisakkers”.

De Achterhoekers zelf zijn meestal open en gemoedelijk.

Zo kun je hier, tijdens een fietstocht, op een zandweggetje door het bos, zomaar een weiland tegenkomen waar wat tafeltjes en stoeltjes staan. In een open kast staan de thermoskannen met koffie en heet water en een mand met koek. Daarnaast een prijslijst en een doosje voor het geld. Waar kan dat nog?

Meestal huur ik hier een weekje of wat een elektrische fiets.

Dan kom je verder. En ik kan nog eens verdwalen, (ben ik goed in) zonder dat het meteen een probleem is.

Voor de boodschappen of een terrasje ga je naar Winterswijk. Een klein gezellig stadje met relatief veel winkels. Dat komt denk ik omdat het vlak aan de grens ligt en mensen uit Duitsland hier graag komen winkelen. (Ik vermoed zomaar dat kleding, medicijnen en meubels hier goedkoper zijn.)

Zelf gaan we natuurlijk ook af en toe een dagje Duitsland in.

Kuchen kaufen! En benzine natuurlijk.

(Jaap gaat bovendien meestal even proberen hoe hard de auto kan, maar dan blijf ik thuis hoor!)

We hadden nog een extra (klein) tentje meegenomen met de bedoeling een paar daagjes door Duitsland te trekken.

Omdat we de Hunsrück wel eens wilden zien.

(Je weet wel, van die film.[1])

Maar dat is er helemaal niet meer van gekomen. Eenmaal de tent neergezet op het Wooldse plateau, wilden we helemaal niks meer.

Dus dat weten we nu! Als wij naar het buitenland willen moeten we de Achterhoek links laten liggen.

Want de achterhoek, dat is ONZE heimat.

(Oh ja en wat heeft dat schilderij van Mondriaan er mee te maken? Helemaal niets! Alleen, dat roept bij mij ook altijd een gevoel op van “hoe het hoort te zijn”)

---

[1] Heimat, Edgar Reitz, 1981-1999